Klein etsje, ooit uit de losse pols gemaakt tijdens mijn opleiding aan de AKI in Enschede.
Mispoes was een asielkatje dat meer dan een half jaar in het asiel doorgebracht had en mooi van lelijkheid was. Ik kreeg hem van een goede vriendin van me die me ooit beloofd had, dat op het moment waarop ik zelfstandig zou gaan wonen, ze me de meest lelijke kat uit het asiel zou schenken.
In 1983 was het dan zover; Mas het huis uit en samenwonend in een flat aan de rand van de stad in een zuidwijk van Enschede.
Mijn vriendin met haar zoontje op jacht naar een geschikt zielig katje.
Ze slaagden in het dierenasiel, maar waren toch wel zo geschrokken van de lelijkheid en schuwheid van het al zo lang opgesloten beestje, dat ze me toch maar waarschuwden en me verzochten toch eerst even zelf een kijkje in het asiel te gaan nemen...
En in het asiel aangekomen, zag ik daar een bang, blazend beestje; één oor hing voor de helft naar beneden veroorzaakt door de vele gevechten in de harde strijd om het bestaan, in een donker hokje. Het diertje had bovendien nog één of andere huidkwaal. Kortom een echte Mispoes! ;^) Toch was ik snel verkocht! ;^)
Toen Mispoes voor het eerst thuiskwam schoot-ie meteen achter de wasmachine en het heeft zeker veertien dagen geduurd voordat het arme beestje langzaam maar zeker, meter voor meter, zijn nieuwe omgeving durfde te verkennen.
Uiteindelijk kwam alles goed en Mispoes groeide uit tot een gezellige, ondernemende kater die op hoge leeftijd van ouderdom gestorven is!
2 opmerkingen:
...eine schöne geschichte ...so erinnert man sich wieder, wenn man sich bilder anschaut
...gruß uli
Mooi verhaal, mas.
Doet me denken aan onze bange Kareltje. Hoewel die niet zo lelijk was :-)
Een reactie posten