Voor mijn vader
Het strand was vast-gevoegd en glad
en smalle golven sloegen om,
uit duizend smalle witte monden
zacht prevelend en dan weer stom.
De zee keek op, alsof zij bad.
Toen heb ik u teruggevonden.
O grote, oude, grijze zee
in rusteloosheid zoveel rust,
één stem uit duizend kleine kelen
sprekende tot de smalle kust;
eenheid uit zoveel tegendelen.
Mijn oude liefde, mijn oud vertrouwen
zo groot, haast niet om uit te houen,
ouder dan voor mijn grote lief…
Ik zag voor ‘t eerst weer naar de hemel:
hoe die zich rustende overhief.
M. Vasalis
